เอียวสิ้ว

เอียวสิ้ว

เอียวสิ้ว
เอียวสิ้ว

เอียวสิ้ว เป็นชาวเมืองหัวะอิน มณฑลส่านซี มีฉายาว่า เต๋อะจู่ เป็นบุตรเอียวปิว คิ้วเรียว ตาเล็ก หน้าเกลี้ยงเกลา ไหวพริบดี มีความรู้ความสามารถมาก แต่มักใช้ปัญญามากกว่าสติ รับราชการอยู่กับโจโฉ ตำแหน่งหลังจง ผู้ถือบัญชีทรัพย์สินของแผ่นดิน เป็นคนรู้ลูกไม้โจโฉทุกอย่าง ครั้งหนึ่งโจโฉทำนานหลับ ผ้าห่มตกจากตัว คนใชัสนิดเข้ามาหยิบผ้าห่มให้ โจโฉทำละเมอชักกระบี่ฟันคอคนใช้ตาย แล้วทำเป็นตกใจตื่นร้องไห้อาลัยรัก กำชับคนอื่นๆว่า เวลานอนอย่างเข้าใกล้ เพราะนอนร้ายมักละเมอฆ่าคน เอียวสิวรู้ที พูดกับศพคนใช้เปรยๆว่า “มหาอุปราชหานอนฝันร้ายไม่ เป็นกรรมของท่านจึงตาย” โจโฉรู้ข่าวก็โกรธ โจสิดบุตรชายคนที่สาม ของโจโฉชอบพอเอียวสิ้ว เอียวสิวสอนลูกไม้การเมืองและการทหารให้โจสิดเป็นอันมาก โจโฉเห็นโจสิดคล่องแคล่วเฉียบแหลมก็ดีใจ ภายหลังทราบว่าศึกษาจากเอียวสิว ก็ยิ่งเกรงขามมากขึ้น เห็นวาจะเลี้ยงคนที่ฉลาดเฉียบแหลมเกิดควรไว้ใกล้ๆมิได้ ครั้นโจโฉปราชัยการรบกับขงเบ้งที่ทุ่งหันซุย และด่านเองเปงก๋วน คิดจะยกทัพกลับขณะกำลังกินไก่ ใช้ตะเกียบหยิบขาไก่ชูขึ้นนั้น พอดีแฮหัวตุ้นเข้ามาถามว่า คืนนี้จะขานยามว่าอย่างไร โจโฉพลั้งปากออกไปว่าขาไก่ เอียวสิ้วรู้เข้าก็บอกทหารได้ทันทีว่า เตรียมเลิกทัพแล้ว เพราะขาไก่นั้นจะทิ้งเสียก็เสียดาย ด้วยยังมีรสอยู่ เปรียบดังสงครามคราวนี้จะเลิกเสียก็อัปยศ จะเอาชนะก็ไม่มีทาง ในที่สุดก็ต้องเลิก ความทราบถึงโจโฉก็ตกใจมาก เพราะเอียวสิวทายใจถูกเผง จึงสั่งให้เอาตัวเอียวสิ้วไปประหารชีวิตเสีย อ้างว่าทำให้ทหารขวัญเสีย เพื่อแสดงให้ทหารเห็นว่า เอียวสิ้วพูดผิด โจโฉออกรบเอง เผอิญถูกอุยเอี๋ยนใช้เกาทัณฑ์ยิงถูกปาก ฟันหน้าหักสองซี่ ตกจากม้า เลยจำต้องรีบสั่งเลิกทัพกลับทันที

 

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *